Wist je dat 1 op de 5 mensen een burnout krijgt doordat ze niet in contact staan met zichzelf? Veel mensen leven op de automatische piloot: overleven in plaats van echt leven, vaak zonder bewustzijn van hun eigen verlangens en behoeften. In onze eerste levensjaren wordt de basis van ons onderbewuste gelegd.
Door Lizet Peeters:
Als baby ben je nog volledig verbonden met alles om je heen, maar tegelijkertijd totaal afhankelijk van je ouders om te overleven. Hun overtuigingen, kwaliteiten, tekortkomingen en de opvoeding die zij hebben gekregen, worden onbewust op jou geprojecteerd. Dit vormt een blauwdruk in je onderbewuste. Pas wanneer je bewustzijn zich begint te ontwikkelen, kun je jezelf als individu presenteren.
Rudolf Steiner, de grondlegger van de antroposofie en de Vrije School, noemt dit proces 'IK-inslagen'. Rond je derde levensjaar ervaar je de eerste IK-inslag: je begint 'ik' te zeggen in plaats van je naam en beseft dat je een eigen persoon bent, los van je ouders. Op je negende komt de tweede IK-inslag. Je wordt bewuster van je eigen gevoelens, ontdekt dat je anders kunt denken dan anderen en begint je verder los te maken van de eenheid waarin je opgroeide.
Deze fases vormen de basis voor je verdere ontwikkeling. Tot je 28e blijft je bewustzijn zich verdiepen (zelfs je hersenen zijn dan pas volledig ontwikkeld), waardoor je pas rond je 30e écht gaat ontdekken wie je bent. Wat maakt jou gelukkig? Wat wil je écht en wat niet? Hoe meer je in verbinding staat met jezelf, hoe makkelijker je dit ontdekt. Anders kan het simpelweg langer duren.
Het mooie aan het bereiken van dit bewustzijn is dat je rond je 30e in staat bent om andere keuzes te maken dan je (voor)ouders. Niet voor niets zijn familieopstellingen en het werken met generatietrauma’s zo populair geworden. We zien steeds beter in hoe familiepatronen ons beïnvloeden, inclusief de overtuigingen en overlevingsstrategieën die we als kind hebben meegekregen. Wat ooit nodig was voor onze (voor)ouders om te overleven, is niet altijd meer relevant voor ons. Het is een andere tijd dan die van je opa of oma.
Ik las het laatst in een artikel: "En dan komt er iemand – vaak een vrouw – die sterk genoeg is om te zeggen: hier stopt het." Ik ga de lasten van mijn familielijn aankijken, de verloren zielsdelen terughalen, alles wat verborgen zit vergeven en loslaten. Ik maak mezelf, en daarmee de hele familielijn, energetisch heel. Door dit te doen, kies ik bewust voor wat ik nodig heb en verdien. Ik creëer mijn eigen pad en geef daarmee het beste voorbeeld aan mijn kind.
Net als een harde schijf die vol zit, moet je soms oude ballast opruimen. Zo maak je ruimte voor nieuwe, liefdevollere en helpende overtuigingen die je verder brengen. Dit proces vraagt moed, maar het is ook een kans. Door jezelf te helen, transformeer je niet alleen jouw leven, maar ook dat van de generaties na jou.
Reactie plaatsen
Reacties